Terug Teken van leven Australie 27-09-2004 Darwin, NT-Outback- 12.26’ S en 130.51’ E, 27 september 2004 Ha lieve landrot, Hoe gaat het ermee? We hopen dat het goed met je gaat! Bedankt voor de gezellige e-mails! We genieten daar erg van! Een fijne zomer/winter gehad? Bij de één gaat het extra jasje aan en bij de ander het uit! En wij vertrekken wanneer het extra jasje aan moet! Reis je weer een stukje mee? Na zes weken Sydney waar we een zalige tijd hebben gehad en heel veel gezien hebben waarvan akte in het vorige teken van leven. Hoogste tijd om richting het NO te vertrekken. Gisèle is inmiddels ook aangekomen. Heerlijk dat ze er is en dat wordt vier weken genieten! We hebben haar in vogelvlucht wat van Sydney laten zien! Haar wens: Veel van de natuur zien! In Europa zie ik genoeg steden! Op 25 juli haalden we het anker op in Black Wattle Bay en vertrokken we richting Brokenbay, een tripje van 25nm. Dag, dag mooie stad met je mooie baaien! Wel nog even Boléro voor het Operahouse op de foto gezet! Ed in de dinghy met foto- en filmtoestel, zie je het voor je? Bij de uitgang van de baai kwamen we nog een Spliethof “Anjeliersgracht” containerschip uit Holland tegen! Natuurlijk een foto gemaakt! Een heerlijke zeiltocht en met HW vaarden we over de zandbar (4m.) (boot3.4m) Brokenbay in. Wat een stilte en heel luxe om aan een boei vast te leggen. Genoten van een prachtige zonsondergang, de stilte, lekkere hapjes,drankjes en eten, vroeg onze kooi in want we willen morgen mijlen maken! Via Port Stephens en in twee etmalen doorgezeild naar Southport. Is Gisèle helemaal ingeslingerd en heeft ze het “zeemansleven” goed doorstaan? In die paar dagen heeft ze van alles meegemaakt van: Onstuimige zee-gladde zee, veel wind-weinig wind en vooral veel aan de wind en dat stond niet in de folder! Ze weet ook weer wat het is om over het gangboord te hangen en daar weer van op te knappen. In je kooi liggen slapen en dan je hoofd stoten omdat op dat moment de boot een harde tik van een golf krijgt! En tussendoor krijgt ze haar natje en haar droogje aangereikt waarmee ze heel blij is en bij haar de opmerking ontlokt: Goh. jullie hebben het wel druk, hoor! We genieten van de natuur, de maan, de sterren, een prachtig heldere melkweg en van de zon, zien dikke weerslichten in spierwitte wolken, springende en vrijende walvissen, dolfijnen, dobberende schildpadden, vogels! Zalig! De kustlijn is wat minder spectaculair, een beetje eenzijdig maar dat mag de pret niet drukken. De Whitsundays en het Great Barrier Reef hebben we nog voor de boeg! Het aanlopen van Southport met de vele wolkenkrabbers was een rare gewaarwording. Zo van alleen maar natuur en dan opeens “tig” hoogbouw, heel vreemd! Het wordt niet voor niets de goudkust van Australië genoemd. Het binnenlopen kostte wat rekenwerk i.v.m. het tij want het vervalverschil is groot en dat wordt nog meer hoe noordelijker we gaan. Doordat er veel stroomgaten zijn, moeten we heel goed op de dieptemeter letten want in no time zit je van 12m. op 3m.! Iedere haveningang aan de oostkust van Australie heeft wel een zandbar/drempel liggen. Met Boléro kunnen we alleen met HW naar binnen en zeker niet in iedere haven wat best wat beperkingen geeft. Best spannend om op die manier een nieuwe haven binnen te varen. Tussen de zandbanken en druk bootverkeer door konden we met een opgelucht hart de boot aan een mooring/boei vastmaken. Lekker even de benen strekken en een tapbiertje drinken! Southport ligt aan de goudkust vlakbij Brisbane en daar met de boot binnenlopen zou veel tijd kosten en de rivier kunnen we met onze diepgang wel vergeten. Gelukkig rijden er treinen! Een retourtje naar Brisbane genomen wat een hele leuke en gezellige stad is! Een beetje Amsterdams doet het aan. Met een boot naar een national park waar we uitgebreid de kangaroo’s in het wild hebben gezien en helemaal vertederd geraakt zijn door de vele koalabeertjes met en zonder jong. Die beestjes slapen zittend op een tak, 22 uur per dag! Ze eten alleen eucalyptisch blad wat heel zwaar verteerbaar is dus vandaar dat lange slapen! Het jong draagt de moeder in een huidplooi met haar mee. Zo schattig! Ze hobbelen van de ene eucalyptisch boom naar de andere boom en daar zijn wel 400 verschillende soorten van in Australië! We moesten ons aan een schema houden want vier weken is dan best kort wanneer je alles per boot wilt zien! Zou dat gaan lukken? Na een heerlijke lange strandwandeling in Southport, hebben we de mooring weer gelaten waar die hoorde en op naar Bundaberg, 280nm verder. Jammergenoeg ligt het doel in de wind! Na 12 keer overstag, 64 nm verder in 16 uur, veel tegenstroom en een galewarning uit de verkeerde richting. De zee had zich al behoorlijk opgebouwd en de boot maakte behoorlijke klappen. Gisèle heeft tenslotte vakantie en het moet wel leuk blijven. De steven 180graden gedraaid en terug naar Southport! Acht uur later hebben we het anker in een baai vlakbij de ingang laten vallen nadat we een schitterend zeiltocht hebben gehad, we surfden er doorheen! De dolfijnen waren helemaal door het dolle heen en sprongen uit de hoge golven, de walvissen klapten met hun staarten op het water! Gisèle op de voorpunt, had de dag van haar leven! En wij ook want zo uitbundig hadden wij het nog niet gezien. Een boerennacht gemaakt! De wind kwam nog steeds uit de verkeerde hoek, was nog steeds heftig dus overleg gepleegd en Gisèle in een taxi gezet want die wilde dan per trein naar Fraserisland, een prachtig natuurgebied. Intussen kwamen er in de marina de deelnemende zeilschepen van de race Sydney-Southport binnen. Een gezellige drukte, herkenbaar sfeertje! Eén van de mannen vertelde Ed dat een deel van de bemanning van Zana, een NZ boot, die 2de in de Sydney-Hobart race in 2003 was geworden en Vela waar Ed in Nelson op zeilde, heeft Zana 2 maal ingehaald bij een grote windstilte in de Wellington-Nelson Race, van boord gehaald waren! Er was door het lichte weer zoveel vertraging ontstaan en die mannen moesten met de wereldkampioenschappen in de Etchel-klasse meedoen. Kosten noch moeite gespaard! Gewoon met de helicopter van boord gehaald en in Moololoba waar de wedstrijden gehouden werden weer afgezet! Australiërs geen inzet? Vergeet het maar! Wat hebben ze een medailles tijdens de Olympische Spelen gewonnen! Echt een sport natie! Gelukkig voor ons draaide de wind de volgende dag en hesen we de zeilen weer om voor de 2de keer richting Bundaberg te gaan! De zee was nog onrustig, we hadden uitschieters naar 35 kn. wind maar lekker vanachter dus stoven we er doorheen! Veel walvisen gezien! Waarom zoveel? In de maanden juli, augustus zwemmen ze naar Antartica terug nadat ze in de wateren van Australië gepaard of gekalfd hebben. Wat een prachtige beesten! We hebben al met al een rommelige zeiltocht, veel tegenstroom, veel,geen,veel,geen wind, veel vissersschepen en wat maakt het dan weer goed? De dolfijnen, die bij zonsopgang in een spiegelgladde zee naar de boot komen toezwemmen! Om 08.00 lagen we in de marina van Bundaberg nadat we 308 nm in 44 uur afgelegd hadden. Lekker de boot met een heleboel zoetwater ontzout want hier was het water niet op de bon, het werd een poetsdag! De volgende dag met het “marina”busje vol met kakelende yachties naar Bundaberg gereden om het stadje te bekijken en wat boodschappen te doen. Eerste indruk was erg saai maar met Ed heb je zo pret! Hij had wat last van zijn nek en zag een nekmassage wel zitten. Zo’n heerlijk ruikende winkel binnengestapt, nee mevrouw had geen tijd! In no time stond ze nekoefeningen voor te doen en Ed deed het braaf na! Had hij nog buikoefeningen nodig? Deed ze ook nog voor en even later stonden ze samen te buikdansen! Met de zijn heupen was niets mis mee! Jenny was helemaal in het zwart gekleed en liet spontaan haar rode hartjessokken zien, nam het leven met een knipoog, vertelde ze, een vrolijk mens! Een half uur later stonden we nadat we uitbundig gezoend werden, met een pilletje voor dit en een zalfje voor dat waar we zelf om gevraagd hadden, weer buiten! Hoe zo geen tijd! Lachen! Bundaberg staat bekend om de rum! Bestel je hier een rum-cola, wordt er gevraagd: A glass or a bucket? Dat lijkt ons wel wat veel! Gelukkig is het een grote kan, die we met anderen kunnen delen! Op het terrein van de marina was smiddags een markt opgesteld, kraampjes met heerlijke verse groente en fruit, gerookte vis en snuisterijtjes. Het deed ons aan Nelson denken, sociale ontmoetingsplaats, erg gezellig! Een leuke afsluiting. Met Gisèle telefonisch contact gehad en zou ons in Mackay weer ontmoeten. Ze had het prima naar haar zin, leuke mensen ontmoet en vond de natuur te gek! Na de koffie de trossen losgegooid om de 300nm naar Mackay te zeilen. Maar eerst moesten we in rechte lijn de haven en driekwart mijl tussen de betonning door naar buiten varen voordat we de zeilen konden hijsen ivm de ondieptes, die daar liggen. De zee was spiegelglad! De verleiding was groot om een stuk af te snijden toen er door ons heen ging: nee, we doen het niet! Hier is vorig jaar een ned.schip aan de grond gelopen en moest de kant op om gerepareerd te worden daardoor was hun zeilseizoen helemaal naar de knoppen! We konden de genaker hijsen, met de motor bij, konden we de wind in het zeil houden na een uurtje was de wind echt op! Een aktieve 48 uur is het geworden en 312nm gedaan. Hetzelfde ritueel als het traject SP naar B! Daar kwam nu nog veel scheepvaart(13 stuks) bij omdat we Gladstone, een grote opslaghaven, in de nacht passeerden. We hebben ons best gedaan om de wind op te zoeken en het laatste stuk hebben we zelfs nog een andere zeilboot uitgedaagd om te sparren maar die lieten we snel achter ons liggen terwijl ze toch van die super moderne grijze zeiltjes had en veel meer bemanning! De oudjes doen het nog best! In de baai van Mackay lagen zo’n 15 containerschepen voor anker terwijl wij er tussendoor moesten laveren! Dat had wel wat! Gisèle stond al met boodschappen op de kade op ons te wachten! Een goede planning! Zij had een autootje en voordat ze die moest inleveren, even de stad verkennen. Een grote stad, een beetje westernstijl. Natuurlijk een internetcafé gevonden en een lekker ijsje opgelikt! Ja, het weer wordt steeds warmer daar zijn we wel erg blij mee. Het plan is om in dagtrips naar Cairns, ongeveer 400nm te varen. Alle hens aan dek! Alleen op de yankee, lekker lui! Gisèle, haar belevenissen vertelt en wij, de onze. Ze was wild enthousiast over Frasereiland, doordat ze het zo levendig vertelde en veel foto’s had gemaakt, konden we ons er een goede voorstelling van maken. Wel jammer dat we het gemist hebben maar ja, je kan niet alles hebben! En wat een verschil met een week geleden, ze ziet er nu zo relaxed en uitgerust uit! Ed schrijft in het logboek: C happy! Klopt helemaal! Zalig dat ze weer a/b is! Inmiddels aangeland in de Whitsundays! Whitehavenbay doet zijn naam eer aan! Prachtig wit zand, de schildpadden zwemmen rondom de boot en spelen verstoppertje met ons! De hoogste tijd om een duik in dat mooie blauwe water te nemen! Nee, echt hier zwemmen geen haaien! Eindelijk hebben we het “bountygevoel”! Met een rode rug en een voldaan gevoel gaan we vroeg naar bed want we moeten mijlen gaan maken om de 18 aug. in Cairns aan te komen! Om 06.00 halen we het anker op, de dolfijnen doen ons weer uitgeleiden. De eerste uren geen wind dus tante volvo bij maar gelukkig trekt de wind in de loop van de ochtend aan en met een lekker lopend windje(15 tot 23kn) genieten we weer volop! 78nm doen we in 10 uur! Het blijkt een weerspatroon te zijn, om 06.00 windstil! Tante volvo vindt dat ze te weinig aandacht heeft gekregen, sputtert en houdt het voor gezien! Ed verwisselt de filters en uiteindelijk is ze daar tevreden mee! Die dag blijft de wind in de zak! Met scrabbelen, lekker lunchen komen we om 18.00 in onze overnachtingsbaai aan, gelukkig net voordat het donker wordt! Rond de kapen staat erg veel “natuurlijk” tegenstroom wat erg op kan houden! Ed wil de volgende ochtend zelfs om 03.30 weg vanwege het feit dat er smorgens zo weinig wind zal staan! Blijven jullie maar lekker liggen, het wordt toch het eerste stuk motoren! Geholpen met het grootzeil te hijsen, toch nog even terug. Na het ontbijt een uurtje met de zeilen gestoeid, er stond 6 kn wind! Daarna nada, noppie, niks! Vislijntje uitgegooid! Scrabbelen, lunchje en toen....beet! Een grote makreel aan de haak! Gisèle keek trots toe hoe haar moeder dat klusje klaarde! Ed trekt de vis met de haak naar binnen nadat hij de puts en de plank neergelegd heeft en ik maak het af. Wat een team! Ed heeft het die dag druk met rekenen, zullen wij het wel met de diesel gaan halen! In Sydney voor het laatst bijgetankt en niet echt helemaal vol omdat de mensen van de waterways (rijkswaterstaat) op de loer lagen. Wordt er met tanken gemorst? Ja? Een dikke bekeuring van 1000 dollars voor de mannen, die het leveren! Die mannen waren heel voorzichtig! Ik had een foto van de dieselboot genomen en er werd beleefd maar dringend verzocht dat ik die foto moest “deleten”. Echt bang! Het visje smaakte verrukkelijk en met een tevreden buikje gingen we weer vroeg te kooi want je raadt het al, om 04.00 stond de wekker! Motor aan, motor uit, een uurtje zeilen, motor aan! Help, onze zeilboot is een motorboot geworden! Elk nadeel, heeft een voordeel! Waarheid als een koei! Die dag hebben we na rijp beraad besloten dat we naar Thailand door zeilen. Niet terug naar NZ en geen jaar in Australië blijven rondhangen. We willen zeilen! Ed had gepland dat we rond drieën in Fitzroy konden zijn , een bounty-eiland, een 20 mijl voor Cairns. Exact om 15.00 hadden we daar een mooring te pakken en vijf minuten later lagen we met onze snorkelspullen in het water. Een prachtige snorkelplek! Mooi groot koraal, heel veel vissen! Dat is genieten! Allemaal blij en vooral gelukkig! Op het eiland stonden palmbomen! Die hadden we nog niet gezien! Weliswaar door de Ozzie’s geplant. Vroeger werd er op ieder eiland één palmboom en één gewone boom geplant. Waarom? In geval van nood konden eventueele schipbreukelingen uit de ene boom een tak pakken om daar de kokosnoot mee uit de boom te slaan! Slim! Om 07.00 liepen we al op het eiland om daar de “secretwalk” te lopen. De vogels werden net wakker, vlinders vladderenden om ons heen, een mooi stukje natuur. Nog even een duik voordat we natuurlijk op de motor de laatste mijlen naar Cairns gingen varen! Er zwommen nog een paar walvissen in de verte om ons met hun staart gedag te zeggen, Gisèle helemaal blij! Om 11.00 riepen we via de marifoon de havenmeester op, moesten tussen twee palen door laveren, een teken op de wal volgen, 4m.,3.6m, 4.2, 3,5!!! Havenmeester! Kan het echt? Ja,hoor! SB uit de marina in, Boléro stuiterde en de dieptemeter gaf 2,7 aan! Havenmeester: Wat gek? Net uitgebaggerd! No worries, mate! Hw is coming and the bottom is sand! HW? Man, het wordt laag water! Voorzichtig gedraaid dat ging met veel moeite! Terug vanwaar we vandaan kwamen! Buiten de boeienlijn het anker laten vallen en het zweet van onze voorhoofden afgeveegd! Pfff! Jim, de havenmeester riep ons op: hoe laat moet de crew van boord gehaald worden? Dat is service! Dat scheelt een nat pak plus een verkleedpartij want intussen stond er een aardig zeetje: stroom tegen wind! Eigenlijk is dit veel gezelliger om achter het anker te liggen, lekker nog even met elkaar te zijn, te lunchen, hebben we nog wat vergeten te vertellen en ons op het vertrek van Gisèle voor te bereiden. Nog even bijbruinen, tassen gepakt en om vier uur was het dan zo ver! Ed zou, nadat hij met een handdieptemeter de haven gepeild had, terug a/b gaan en om 20.00 met HW de marina weer in te varen. Op naar het vliegtuigveld. Een heerlijke tijd met elkaar zat erop, we hebben veel plezier gehad, veel gelachen. Leuk om twee rammen om me heen te hebben, die een dag na elkaar jarig zijn, in jaren veel schelen, veel overeenkomsten! Er zijn heel wat bomen opgezet! Heel fijn! Bedankt voor de gezellige tijd! Even slikken dat wordt afkicken! In het pikkedonker stond ik op de steiger op Ed en de boot te wachten. Daar zag ik een toplicht en even later lag ze veilig en wel aangemeerd. Ed had het wel een beetje benauwd gehad want in het donker stonden die twee palen wel heel dicht bij elkaar! Hij had een tapbiertje en een maaltijd verdiend! Hard aan de slag, wassen draaien en drogen, boot poetsen, e-mails opgehaald, boodschappen doen, lekker druk,druk want oh ik voelde me niet echt blij! Vandaag vertrok Giséle echt uit Sydney, dag,dag, tot in Thailand! Een fijn vooruitzicht! Een autootje een paar dagen gehuurd en de omgeving van Cairns bekeken. Erg mooi en eindelijk is de natuur hier weer heel afwisselend, een prachtig regenwoud! De stad zelf is groot en in blokken opgedeeld, ook hier een westernstijltje. Wanneer je de weg vraagt, krijg je de wegaanduiding in blokken en niet in straten uitgelegd. Tweede blok naar rechts, derde blok links! Op 23 augustus, om vier uur smiddags vaarden we de Halfmoonmarina uit met een afgeladen boot met diesel, groente, fruit en een flinke voorraad. Wij hebben het gezellig in Cairns gehad, leuke mensen, lekker eten! 15 mijl verder lieten we ons anker alweer vallen zowaar na een zeiltochtje! In dagtrips willen door het Great Barrier Reef zeilen omdat in het donker te doen, wordt erg afgeraden vooral met een diepgang zoals die van ons! Het werd een onrustige nacht, veel stroom, geen wind dus het zeewater patst lekker tegen het kontje aan waar wij boven trachten te slapen! Tegen de ochtend toch in slaap gesukkeld. De volgende 25 mijl zeilend afgelegd en de boot aan een mooring/boei bij een schattig eilandje/rif met één wit vuurtorentje vastgelegd. Erg handig die mooringen/boeien. Op die manier vernielen de ankers het koraal niet! Schildpadden speelden weer verstoppertje. In deze baai konden we heel goed zien dat het verval erg veel is doordat er een gedeelte van het rif met mangroves begroeid zijn. Met HW verdwijnt het rif en een groot gedeelte van het strand. Het is een echt “bountyeiland”, jammer dat Gisèle weg is! Zwemmen is er niet bij want haaien worden hier regelmatig gesignaleerd, Echt jammer! De 25ste hebben echt het gevoel dat we het Great Barrier Reef in varen. We moeten regelmatig de vaarroute oversteken want er is veel grote scheepvaart. Echt oppassen geblazen ook inverband met de vele riffen! Bij Ed riep dat emoties over Captain Cook op! Overpeinzing van Ed op 25 augustus 2004 234 jaar geleden liep Captain Cook, de grote wereldontdekker met zijn schip de Endeavour vast op een rif in het nu genoemde Great Barrier Reef. De man was verdwaald in een gebied van een aantal duizenden kilometers lang wat niemand ooit bevaren had. Hij kon met zijn schip niet voor of achteruit. Wanneer hij daar zijn schip niet gered had, hadden ze nu in Australië frans gesproken! Kortom een wereldontdekker! Nadat hij zijn schip van dat rif had gekregen, wist hij zich nog steeds geen weg uit het Great Barrier Reef gebied te vinden. Dezelfde weg teruggaan was geen optie, alles tegen de passaatwind in.Toen zag hij een groter rif met een berg erop, hij klom met hoop en vrees naar boven gevolgd door de botanicus Mr. Banks. Ze bleven daar een dag en een nacht, noteerden zeven rifpassages. Mr. Banks ontdekte er hele grote lizards en Captain Cook benoemde het rif: LizardIsland. Korte tijd later zeilde hij veilig door de door hem benoemde Cook passage. Daar zijn Car & Ed nu met de Boléro die volgestopt is met electronische apparatuur, zeekaarten(kopieën van Cook), GPS enz. Zeilende door het Great Barrier Reef, dezelfde route die Captain Cook met zijn houten schip zonder dieptemeter, GPS en zeekaarten a/b Terwijl hij in een gebied zeilde, tekende hij zijn zeekaarten. Een echte ontdekker! Onvoorstelbaar! De geschiedenis komt hier als een golf over je heen in dit nauwelijks ontdekte gebied van Australië. Verder zijn hier door de Aboriginals nogal wat priesters en chinezen opgegeten. Hun tanden staan er nog scheef van! De wateren zijn hier maar ten dele bekaart. Alleen de beloodste geul zou veilig gemeten zijn maar laatst liep nog een vrachtschip op een nog niet ontdekte pukkel een zonk! Over een paar dagen gaan we door de Torresstreet, ook al zo’n lekker gebied vol met riffen, wrakken, haaien, zeeslangen en krokodillen! Dit gebied is berucht onder de zeezeilers. Vraag maar aan de overlevers Herman Jansen, de Hoekmeyers, Kazemier. Maurenbrecher kan het niet meer na vertellen! Maar dit was voor de GPS was uitgevonden dus voor ons een makkie! We hopen het. Stroom 5 knopen, kaarten matig en passaatwinden. Vandaar Cape York-Darwin-Indonesië- Malaysië-Thailand. Wie verveelt zich! Nu wij niet! Wij zijn al twee dagen op Lizard-island en om Ursel de Geer te quoten:Het is hier fantastisch! Het is erg moeilijk de schoonheid van deze natuur op papier over te brengen. Temp.30gr. Wind SE 20 kn, Water 25 gr. En 15 zeiljachten in de baai! Een resort(100 man) wat van de buitenwereld is afgeschermd. 500 Euro p/d.!Een airstrip en verder heel veel natuur. Wanneer je door het woud wandelt. Krijg je, via bordjes die bij de bomen staan, uitleg over wat je al dan niet met de bladeren kunt doen. 1 voor je kiezen, 1 voor je huig, 1 voor je botten! De eerste 6 maanden heb je nergens last van! Voor de orginele bewoners, de Aboriginals betekent Lizard Island heel veel zowel historisch als cultureel. Heel,heel lang geleden zat het aan Australië vast en nu zit er zo’n 100 km water tussen. Vanochtend eerst wat onderhoud aan de boot gepleegd en na de lunch met de dinghy naar het strand. Een klein uurtje het eiland overgestoken naar de Blue Lagoon! Via een bruggetje over de mangroves waar vleermuizen in hangen en de airstrip, liepen we over een zandpad door een soort duingebied. Het lagoon lag in al haar schoonheid voor ons! Zo mooi! Het is ontroerend mooi! Dit hebben we nog niet zo mooi gezien. De azuurblauwe zee, erg groot koraal, af en toe een paar schildpadden, grote gekleurde vissen, teveel om op te noemen! Heerlijk gesnorkeld en genatuurd! Daarna de sundowner op het strand met mede lotgenoten in dit zware leven. Je brengt je eigen drankje, hapje mee en deelt met zo’n 6 nationaliteiten de ervaringen. Morgenvroeg 06.30 gaan we de Cookberg beklimmen. Een prachtige klimtocht over rotsen, paadjes en soms afzien want het echte lopen, waren we ontwend maarrrr het was het dubbel en dwars waard! Wat een uitzicht! In de verte zag je de riffen liggen waar Captain Cook doorheen gelaveerd was. Heel indrukwekkend! Op 29 augustus het anker weer op, om via Stokesbay (Flindersgroup naar Nighteiland te zeilen. Ed geeft zijn vaarimpressie van de afgelopen dagen op 31 0804 weer: We varen in dagetappes van Lizardeiland naar Cape York aan het begin van de Torresstraat ,ongeveer 400nm. Dit inverband met de talrijke riffen op de kaart en de nog niet ontdekte riffen!!!! We staan om 06.00 op en proberen voor donker achter een rif een ankerplek te vinden in 10 à 15 meter water. Er is één pilotboek van een australiër, die in 1968 begonnen is met dit boek samen te stellen, jaarlijks aangevuld, gecorrigeerd en verbeterd door collega-zeilers. We hopen dat alles erop staat. Alles gaat voorspoedig, 1ste dag 15kn ww, genaker en grootzeil bij en bakstagwind. We hebben 85nm afgelegd en ankeren bij een doodstille, prachtige baai in de Flindersgroep. Deze eilandjes bestaan uit uitzonderlijke grote en op elkaar gestapelde keien als of ze uit een vulkaan zijn gestuiterd. Keien van zo’n 10 meter doorsnede. Heel onhergbergzaam maar zeer spectaculair om te zien. Achter het anker, een biertje, hapje, eten en naar bed. Volgende doel Morriseiland, 65nm verder, hetzelfde weer, dezelfde zeilvoering, alles staat perfect. Zo goed dat het i.p.v. Morriseiland het volgende rif wordt, Nighteiland 15 nm verder. Zeilen tussen Hay ...... Five door, het ene eilandje, groen en het andere, een rif bedekt met zand en één palmboompje! Humor, die namen! We varen weer onder genaker(200m2), grootzeil (70m2) en met 10kn ww en 7,5kn snelheid. Continu vergelijken we de diepte met de kaart en toch een keer te weinig want tot onze grote schrik schuiven we op een pukkel van 2,5 meter diepte en met onze 3,4 meter kiel geeft dat een aardige afstopper. Het schip helt onder de zeilen vracht dus als een speer eerst de genaker eraf dan het grootzeil dat ging perfect. Maar nu we rondom ons heenkeken, blijkt dat we op een koraalkop zijn gelopen en rondom ons heen overal prachtig groot koraal! Mijninziens zou die daar niet moeten liggen volgens de kaart ook! Daar zitten we dan midden in het Great Barrier Reef, 600 km van Cape York en 1500 km van Cairns, de dichtstbijzijnde plekken van civilisatie. Er vaart aan de horizon een catamaran die riep ik via de marifoon op voor hulp. Het spreken met die man geeft me wat rust. Hij als schipper van een catamaran zonder motorvermogen om ons eventueel los te trekken, biedt weinig mogelijkheden om ons te helpen,dus met car samen verder a/h werk. Gelukkig zou het nog hoogwater worden. Na kort overleg wanneer achter uitslaan niet helpt, dan de dinghy overboord en met de handdieptemeter gewapend kijken tussen welke koraalbloementuin we liggen. Ik kies er voor om de kont weg te trekken met behulp van de buitenboord dit om het roer te ontzien! We hebben een vinroer en een vinkiel die iets minder diep steekt dan de kiel. Het lukt niet! Carla heeft het idee dat de boot de neiging heeft om SB uit te gaan!? Volgens haar heb ik met de dinghy tegen de boeg aan te duwen meer succes dus dat geprobeerd, Car aan het roer, de motor bij en met behulp van de buitenboordmotor proberen de punt rond te trekken. Zie je het voor je? Midden op de grote plas, gelukkig weinig zeegang en ook bonken we weinig op het koraal. We hebben het voordeel deze uitvoering te doen als het laagwater blijkt te zijn dus met een verval van 2 meter is het een kwestie van tijd voor we los zijn. Alle drie de elementen werken mee en na ongeveer een uurtje peentjes zweten zijn we los en varen we weer in dieper water. De schipper van de catamaran riep ons weer op en wij konden opgelucht vertellen dat we los waren. Melden jullie het wel want de australische kustwacht is daar erg opgesteld. Positie opgeschreven. Toen moesten we nog 5nm naar onze ankerplaats! Welke nu best lastig te vinden was in het inmiddels donker geworden gebied. Bij onze gekozen ankerplaats loopt de diepte plotseling terug van 12 naar 2,5 meter, ook hier lopen we vast maar gelukkig is geen koraal maar blauwe klei en zijn snel weer los en laten doodmoe van de spanning ons anker in 12 meter vallen voor de nacht. Biertje, eten, slapen en vroeg weer op voor het volgende avontuur. sNachts komen de dugongs/zeekoeien of dolfijnen snuivend langs de boot waar we omringd door de stilte liggen. Heel idylisch! P.S. Bij gedetaileerd onderzoek bleek op de zeekaart op een dieptelijn een sterretjes te staan wat bleek de “chillrock te zijn!!!!!! Foutje! In het logboek staat op 310804: Nieuwe dag, een lach! Ed zag springende dolfijnen in de boeggolf van een containerschip! De reclame klopt! Na een heerlijke zeildag met een afkoelend regenbuitje en veel dofijnen om ons heen, laten we heel tevreden om 17.00 het anker bij Bairdeiland vallen! En bovenstaand gezegde klopt ook! 010904 om 04.00 vertrokken en om 20.00 lieten we opgelucht in het pikkedonker, in 12 meter water plonst het anker in de Adolphus baai. 107 nm in 16 uur gedaan! Om het te halen moest de motor wel bijstaan, zoveel stroom tegen! Helemaal tegen onze principes in om in het donker in een onbekend gebied binnen te lopen. Overal riffen en eilandjes om ons heen. Het lijkt dan zo dichtbij! En na die ervaring van gisteren! Brr! Ed en ik hebben wel ”tig” keren de diepte op de kaart gecontroleerd en met onze neus voor de dieptemeter gezeten! Op tijd de zeilen laten zakken want het was ook nog het kruispunt van de grote scheepvaart! Mede door de navigator, gps en de radar hebben we dit aangedurfd, het “aankomst”biertje smaakte dubbel zo lekker! We zijn in de Torresstreet! Wat ligt hier een geschiedenis! Lekker uitgeslapen en alleen op de yankee, langs Cape York naar Possessioneiland(23 nm) gezeild waar Captain Cook met een gedenkteken geëerd is! Chapeau toen we er langszeilden! We hadden stroom mee en tussen de stroomkolken en riffen door viel het anker in spierwitzand. De dinghy van boord en naar de wal. Eeen heerlijke strandwandeling gemaakt, de schelpen worden steeds kleiner! Naar het gedenkteken geklommen en namens de bemanning van Boléro een kleintje er naast gezet. Een heerlijke dag, die met een prachtige zonsondergang eindigde. We zijn er helemaal klaar voor om weer wat mijlen te maken en vooral om weer wat nachten door te zeilen. Via de Endevourstreet naar Darwin via de Arafura zee en de van Diemengolf, ongeveer 750nm verder. In het logboek van vierenhalve dag op zee onder bijzonderheden geschreven: Genaker met de hijs in de knoop, eraf, anderhalf uur verder! Intussen de wind op de kop, grootzeil omhoog/genua uit. Welles-nietes zeilen. Speren er doorheen. Rommelige zee! Speren, SOG 9,8, Veel vogels. Zon en nog eens zon, het wordt heet! Sterren! Vlagerig! Eerste “babysalty”, krokodilletje gezien. sNachts erg vochtig, dolfijnen, oplopende tanker. In Hottemetotumbay lieten we om 18.30 het anker vallen. We hadden uit gerekend dat we om 02.00 Darwin zouden aanlopen en daar voelden we niets voor. Rekenen,rekenen en nog eens rekenen ivm de stroom en het tij. Advies gekregen: Darwin LW, stroom mee?! Om 06.00 op de motor, natuurlijk geen wind, wel een mooi vlak, aquablauw zeetje, nog 30nm naar Darwin te gaan. Dikke stroom tegen! Bij Fannybay(ja, je gelooft het niet dat een baai zo’n naam benoemd wordt, groot verlangen misschien?) lagen veel boten op het anker, wij lieten een mijltje verder in Stokesbay om 14.30 ons anker vallen. Passeerde een Ned. vrachtschip, de PietHein uit Gorinchem! En een open schip, die super schuin lag, afgeladen met buffalo’s, stinken! Jakkes! Uiteindelijk hebben we er 702 nm gevaren in krap vijf dagen tijd waarvan 55 uur gezeild hebben! Ik vraag aan Ed na veertien dagen Darwin waar denk je aan bij: Torresstreet,Arapurazee, Van Diemen golf? Hollanders, knobbelig en de onvoorspelbare stroom, altijd de verkeerde kant op! We wilden graag de marina in waar Akke en Ton van de Fides lagen maar Boléro moest eerst een test van het departement van de Visserij ondergaan. Alle afvoeren werden met een roodkleurige vloeistof door een afgevaardigde ingespoten, die mochten we 24 uur niet gebruiken. Ze zijn doodsbang dat er een bepaalde mosselsoort hun oesters aantasten. Wij hebben al vanaf begin juni in de Australische wateren rondgezeild, geen controle en nu dit!????Okay, don’t fight the system! Alleen met HW kunnen we naar het piepkleine sluisje van Tipperarymarina varen. Op vrijdag 10 september om 05.00 werden we door Peter, een bijna tandloze oude oorlogsveteraan als havenmeester, het sluisje ingepraat, we pasten er precies in, een beetje Medemblik gevoel! Een prima service, eerst haalde hij ons op om de sluis te laten zien dan de hele procedure uitgelegd en om 04.30 werden we opgeroepen of we al wakker waren! Akke en Ton hadden een auto tot hun beschikking en we werden heerlijk rondgetoerd naar de leuke, gezellige marktjes bij de verschillende strandjes, naar de jachtclub waar je een lekker wit wijntje en een maaltijd voor een klein prijsje kan kopen. De zonsondergangen zijn daar schitterend! Darwin vinden we een gezellige stad en hebben helemaal er onze weg gevonden! Als een speer de CAIT(cruising permit) plus de bijbehorende documenten gescand en naar Bali ge-e-maild, de volgende dag gecheckt of alles ontvangen was. Niet dus! Het e-mailadres klopte niet. Een heel lang verhaal kort te maken: na 12 e-mails, de website was uit de lucht, 2 telefoontjes, een expresspakketje met de aanvraag en alle kopieëen opgestuurd. En duimen dat het binnen een week aankomt en behandeld gaat worden! Dat hadden we eigenlijk in Cairns moeten doen nadat we de knoop doorhakt hadden, niet gedaan! Eigen schuld, dikke bult! Niet getreurd, er is genoeg te ondernemen! We wilden nog graag wat van het achterland zien dus de auto voor een grotere ingeruild en met z’n vieren, vier dagen in het Kakadu National Park en rondom Katherine getoerd. De dames waren de chauffeuses en de heren riant achterin! Prachtige Rock-Art in Ubirr gezien en daar de rotsen beklommen waar je een schitterend uitzicht op de vlakte had, een hele bijzondere plek! Wilde wallibies(kangeroo soort), exact de kleur van de rotsen, een prachtige schutkleur! Prachtige natuur! Krodillen in het wild gezien, die 35 meter in 10sec. kunnen halen daarna zijn ze wel helemaal afgepeigerd maar de buit is dan wel letterlijk binnen! Eventueel zou je zo’n beest zig,zaggend kunnen ontwijken, ook daar zijn de meningen over verdeeld! Een schitterende boottocht op de Yellowriver gemaakt, 280 vogelsoorten leven hier en zo nu en dan stak een krokodil z’n kop boven water uit! Dat is even schrikken wanneer zo’n drie meter lange krokodil anderhalve meter uit het water springt! Leuk om te weten dat de vrouwtjes één mannetje in hun gebied toleren! Ze hebben trouwens een aantal uren zonwarmte per dag nodig om hun “appelgrootte” hersens op te warmen daarom liggen ze met hun bek open! Over Yellowriver in de Wettlands kan ik nog wel een A4tje over vullen, zo bijzonder vonden we het! Als klap op de vuurpijl een kayaktocht tussen de Gorges gemaakt! Overweldigend! En overal die mooie rode kleur, ik had de neiging om de anderen en mezelf met de rode klei te beschilderen maar dat mocht helaas niet! De overnachtingen werden met de nacht luxer van een backpackerstek, die op de nominatie stond om gesloopt te worden, eindigden we de laatste nacht in een pipo de clown wagen zonder wielen! Waar we op gehoopt hadden dat we meerAboriginal’s zouden ontmoeten dat is niet echt gelukt. De rangers zijn merendeels Ozzie’s. Ze zijn in opleiding, wordt er dan geantwoord wanneer wij erom vragen! Ed heeft nog een poging gewaagd met een jongen contact te maken door “bohr,bohr “ te zeggen dat betekent:tot ziens. Dat is de enige lach, die we gezien hebben. Ze kijken je niet aan en kijken heel ernstig, zien er niet echt gelukkig uit! De Maories in NZ zijn veel toegankelijker! Het heeft natuurlijk met hun ontwikkeling te maken en hoe ze door de toenmalige Australiërs behandeld zijn, ook daar kan ik nog wel een A4tje over vullen. De Fides is inmiddels onderweg naar Kupang en wij moeten nog even geduld hebben! Na twee telefoontjes is ons toegezegd dat we heel binnenkort een formulier met één stempel krijgen waarmee we een visa voor Indonesië van het consulaat kunnen krijgen! Lukt dat niet dan zeilen we eind september rechtstreeks naar Port Dickson-Malaysia en zijn we een schip in transit! Voorlopig hebben we natuurlijk nog genoeg klussen te doen, wijn/sterke drank inkopen( voor het omkopen van..) en onze gewone voorraad op peil brengen, verse groente en fruit als laatste inkopen. Ed heeft de lekken gedicht wat opzich niet meegevallen is. Een nawee van het nieuwe teakdeck! Dacht hij dat het dicht was, onderweg na een brekertje, sijpelde toch het water via het hoofdluik en BBkant in onze hut naar binnen. Het lijkt erop dat nu alles echt dicht is, het heeft veel water gekost, gelukkig was het ook hier niet op de bon en loopt het terug naar zee dan hebben de “salties of freshies” er nog wat aan! Waarom we zo snel langs/door Australië gegaan? Het land is zo immens groot! We hebben er een goede indruk van gekregen en wie weet komt de mooie westkust ook nog een keertje aan de beurt! Een achtergebleven gebied? Zeker niet! Een modern land waar ze trends durven te zetten! Hoe langer je er bent, hoe interessanter het wordt! Veel humor! Jen, how are you doing? Oh, I am still married! De mensen gaan lekker hun eigen gang, heel relaxed! No worries, mate! Een lieve groet van Ed en Carla s/v Boléro Het gaat je goed en wij kijken naar jouw e-mailtje uit!