Terug Massawa naar El Gouna Abu Tig Marina 2007-03-27 Massawa naar El Gouna Abu Tig Marina 27-03 tot 12-04-2007 Met een dubbel gevoel varen we uiteindelijk om 09.00 weg van de kade in Massawa, voelen ons toch wat ongemakkelijk om de mensen, die we hier ontmoet hebben, los te laten! Ed voelt zich lichamelijk ook niet lekker.......wat verkeerds gegeten of gedronken? Ik heb nergens last van terwijl we hetzelfde gegeten en gedronken hebben. Alleen hij een biertje meer! En zit net in dat ene biertje een bacterie die dat veroorzaakt? Het Asmara bier staat er om bekend! In 5,5 uur zeilden we 36nm! De wind trok behoorlijk aan en de weersberichten gaven aan dat het door zou gaan waaien en daardoor zou de wind op de kop komen! Daar hadden we geen zin in om zo de nacht in te gaan. Het wordt afgeraden om niet voor het vaste land ten anker te gaan vanwege de veiligheid en wij vinden het ook vanwege de draaiende winden niet verstandig. De ene moment is het hoge wal en het andere moment lage wal en dan met die ondiepten en die deining, is dat geen goed idee! Op 16˚01 N 39˚19 E lieten we ver voor het schitterende eilandje Sheikl El Bu het anker vallen nadat we vrij lang rondgevaren hadden omdat we steeds maar 4 meter onder de kiel hadden. We zagen boten middenin de baai liggen maar door de verrekijker zagen we dat het een catamaran was en een paar kleinere boten. Uitgestrekte riffen rondom de eilanden met soms een smalle doorgang. Met zoveel wind in het vooruitzicht nemen we geen risico’s in the middle of nowhere! De dinghy op het dek laten liggen want er stonden venijnige golfjes en we hadden geen zin om een nat pak te halen want het wordt duidelijk aan het einde van de dag frisser, de fleece deken ligt al klaar. Ons zonsondergangdrankje hebben we in de kuip opgedronken. Ed knapte helemaal af vanwege zijn maagstoornissen en buikloop.......een extra rustdag ingelast! Deze rustdag werd echt benut als rustdag! Een verjaardagsontbijtje voor Ed, lekker luieren, een wandeling over een schitterend, alleen door vogels bevolkt, eiland gemaakt en ‘s avonds een heus dineetje voor de jarige jop in elkaar geflanst! 30-03-07 om 06.30 vertrokken we naar onze volgende ankerplek want inmiddels waren we er achter gekomen dat 's middags de wind behoorlijk opstak en meer naar het noorden draaide en aangezien we bijna noord sturen, is dat bijna niet te doen. De remedie is vroeg vertrekken om de nodige nmijlen te halen, lekker zeilen met eventueel de motor bij om de hoogte te kunnen houden en op tijd een ankerplek op te zoeken. Het spreekt van zelf dat de navigatie in dit gebied heel secuur werk is. Inmiddels hadden we contact met de boten die bij ons hadden gelegen en zij hadden dezelfde remedie. Via de marifoon hielden we contact. De één ging vlak langs de kust, de andere bleef ver uit de kust en de catamaran stoomde op de motor door! Zij lag er al toen wij aankwamen en riepen ons aan: Vanavond een wijnproeverij bij ons a/b. Dat was niet tegen dovemansoren verteld maar voordat het zo ver was, kregen we bezoek van een paar militairen die het eiland bemanden ivm eventueel onverwachte militaire aanvallen. De papieren moesten getoond worden en wilden veel kopieën! Het werd ons te gortig toen ze om bier, sigaretten en t-shirts vroegen. Snel een zakje met een paar blikjes fris en wat chips gevuld en gelukkig gingen ze toen weg. Een duik in het prachtige helder blauw water genomen...hoezo Rode Zee? Een gezellig idee zo’n wijnproeverij, handig om je wijn op te maken want de eigenaar was bang dat hij alle flessen wijn in Egypte moest inleveren. Het was heel gezellig om iedereen weer te zien want sinds Thailand hadden we geen bekende yachties meer ontmoet. De wijnen waren heerlijk, lekkere hapjes en zalige, pure, zwitserse chocolade! Om 06.00 liep de wekker af en met de andere boten zeilden we in een heerlijk lopend windje weg. Toen we langs de kust zeilden, spotten we kamelen met hun berijders, een echt “Camel” gevoel, heel romantisch! Heel veel dolfijnen bij en voor de boot, zalig! Wij besloten die nacht door te zeilen, er was geen fijne ankerplek voor ons in de buurt. De generator, die de stroom voor de instrumenten levert, stopte er mee. Ed had snel in de smiezen wat er aan de hand was, een kapotte impellor. Het was heerlijk zeilen...in het logboek staan allemaal smilertjes getekend gedurende mijn nacht wacht! De volgende nacht begon het goed door te waaien zodat we een rif in het grootzeil moesten zetten en het voorzeil moeten verkleinen. Na 50,5 uur en 319nm, besloten we om 09.00 bij het rif Jaeirat Bay - 20˚51 N 37˚22 E - ten anker te gaan. In het logboek: vanaf 00.00 - bokspartij- ,een holle zee- too much! We schoten met zo weinig zeil op, niet echt veel op en we waren kapot van al die overstag manoeuvres. Daar kwam ook nog bij dat Ed zich de ene dag ziek voelde en de andere dag niet, een zeer wisselend beeld. Het zal toch geen malaria zijn? Via de radio hadden we begrepen dat er bij één van de zeilers achter ons, in het ziekenhuis in Asmara, malaria was geconstateerd. Daar moet je toch niet aandenken! Gelukkig lagen ze daar niet alleen en kregen ze veel hulp aangeboden. Wij lagen weliswaar op een prachtig plekje, achter een atol, in 20 meter water onder de kiel in open water, geen beschutting van het atol. En natuurlijk achter het atol lagen er diverse bombies....een swing van de boot, varieerde van 7 tot 18 meter dus Ed heeft voordat we gingen slapen nog even rondom de boot de diepte gepeild en wilde de volgende morgen direct weer weg. De vissersboten varen op afstand voorbij met hele families er in, Zee Bedoeïnen, maar de harde wind nodigen ze niet uit om dichterbij te komen en varen richting het vaste land om een schuilplaats te zoeken. Ed voelde zich niet op z’n gemak. Alle windhappers en gaten met plastic zakken en duck tape dichtgeplakt. Voor ons is het geen optie om bij het vasteland te schuilen want we lagen ter hoogte van Port Sudan en hadden geen visa om daar aan land te gaan. Waarom dan niet? Het is een hele vieze haven en erg ondiep dus geen Boléro diepgang. Na een onrustige nacht zelfs met ankerwacht, wisten we dat we het anker er niet 1, 2, 3 uit konden trekken - een beetje vooruit, een beetje over het anker heen varen, stilliggen, trekken – en we waren los. En inderdaad......de ankerketting lag niet in rechte lijn en het anker....uiteindelijk kwam die los, het koraal zal niet blij met ons geweest zijn......grrrrrrr! Moesten we een stuk terugvaren omdat het rif ver uit de kust stak dus even oversteken was er niet bij, veel te gevaarlijk! Een ophaalbare kiel was nu wel handig geweest! Ondanks de vele overstag manoeuvres werd het een heerlijke zeildag, de weergoden waren ons goedgezind. Om 18.00 vaarden we onder begeleiding van dolfijnen, via een rif wat natuurlijk heel spannend is, een prachtige mersa-baai Khor Shinab voor de kust van Sudan binnen. Voordat we echt op onze ankerplaats lagen, vaarden we een paar uur langs een schitterende, kleurrijke, heuvelachtig gebied in allerlei vormen. De kleuren varieerden van okergeel, camel, terra cotta en diverse kleuren blauw en de ondergaande zon kleurde het nog eens extra mooi. Opeens zagen we waarom het hier de Rode Zee heet: een prachtige rode gloed over het water. Spectaculair! Op de wal ezels, kamelen en hutjes, een oosters sfeertje! Vissers kwamen, terwijl we serieus aan het navigeren waren, om sigaretten vragen of wij even konden stopen - niet dus! Normaal gesproken varen we nooit tegen de zon zo’n gebied binnen maar de kaarten waren erg duidelijk en inmiddels werden we door Nieuw-Zeelandse vrienden, die hier lagen te schuilen voor beter weer, naar binnengeloodst. Zij hadden die dag heel veel wind op de ankerplaats vanaf het land gehad en het werd weer bevestigd dat we in de Rode Zee het weer ontzettend in de gaten moeten houden. Blijven we nog een dag liggen? De hele ankerplaats was al leeg toen we om 09.00 onze hoofd boven het luik staken! Na de koffie, ook wij het anker op ondanks dat het een schitterend plekje was.....maarrrr het risico lopen om visa controle te krijgen, trok ons helemaal niet en zeker niet in dit soor ‘apen’landen! Volop genoten we van onze terugvaart naar open zee, wat een pracht om ons heen, een heel bijzonder sfeertje! We hadden al besloten om toch rechtstreeks naar Port Ghalib te zeilen, de weersberichten waren redelijk dus gokken we het erop. Het werd een zware tocht ondanks dat we eerste dag heerlijk gezeild hebben maar toen viel de wind praktisch weg. Zeilen aan de wind en veel overstag moeten gaan dan is het leuker met 15 knopen en een beetje meer dan rond de 10kn en minder! Soms leek de zee op een centrifuge, zo knobbelig! Een paar ‘goeie’ slagen gemaakt, de stroom mee. Soms de motor bij en dan weer uit. Veel scheepvaart en 's nachts een paar keer een bijna aanvaring..... In het logboek: Schip op 1,5nm schip langs ons gevaren. Wij, 5˚ van koers veranderd. Schepen aan de horizon Tijdens Ed zijn wacht om 08.00: een schip kwam er recht op ons af, opgeroepen via de marifoon, geen reaktie, het schip veranderde koers en passeerde ons op 4nm afstand. Tijdens een andere nacht: opeens licht, een groot schip, opgeroepen, geen antwoord en eenmaal voorbij...alle lichten weer uit! Na een windstilte, kwam opeens de wind uit het SW! Een grote smiler in het logboek! Jammergenoeg duurde het een paar uur maar wel de spinnaker kunnen hijsen!  Weer windstilte en het dek, de giek, de zeilen zeiknat, het lijkt wel of het regent! Conclusie: 's Avonds het dek zeiknat – geen wind de volgende dag! We zien de prachtigste kwallen in diverse kleuren langs ons heen drijven dat wordt vandaag geen skinny-dip! Veel te vroeg voor de rede van Port Ghalib 23˚34 N 34˚30 E. We moeten dwars door een afgebakend rif heen en dat doen wij alleen bij daglicht, met de zon in de rug! Om 08.45 meren we doodmoe aan de aankomstkade af en na een beleefde ontvangst, worden we onder begeleiding van een dinghy met een havenmeester erin, naar onze plek in de super moderne marina gedirigeerd. Vanaf Massawa/Eritrea naar Port Ghalib hebben we 883 nm gevaren en hemelsbreed 680nm! Klagen doen we niet want de wind is niet hoger dan 27 kn geweest en toen lagen wij lekker achter een atol te hobbelen! Gezeild en/of gemotord: 5 dagen en 6.5 uur De gemiddelde snelheid: 6.3 kn SOG. Wanneer we met een ‘aankomstdrankje’ relaxed aan de kade in een hele nieuwe marina aan de rand van de oostelijke woestijn in Egypte liggen......... overdenken we de laatste 60 dagen nogeens: dik 5.000nm of te wel 10.000km gedaan en vinden we het fantastisch dat onze relatie stand gehouden heeft ondanks deze moeilijke zeiltocht! Ha,ha,ha! De komende dagen gaan we achter een cruisingpermit voor Egypte aan. De boot weer rode stof vrijmaken, de was wegbrengen (dat ging hier niet ondanks er een zoveel sterren resort op het terrein staat), de yankee schoten omdraaien, yankee repareren, de stuurinrichting olieën, de tanks vullen met water en de nodige dieseltanks plus tig jerrycans, total 1000 liter. En even echt relaxen! We slapen heerlijk onder een dun dekbed........en om 13.00 is de a/b temperatuur is 29˚! De cruisingpermit laat nog steeds op zich wachten. Het was de bedoeling geweest dat we bij aankomst meteen doorgingen maarrrrr de autoriteiten in Hurghada was de kink in de kabel. Zij geven de cruisingpermits uit en faxen die naar Port Ghalib. Zaterdag niets- fax kapot, zondag niets- gesloten, maandag neeh dan is alles gesloten en dinsdag- zijn wij lekker naar Quesir geweest en hebben daar het Egyptisch sfeertje geproefd. Ed kreeg een bod van 13.000 kamelen voor een bijna 57jarige! Lekker geluncht met een aantal yachties, de kelner vermaakte ons met zijn leuke goocheltrucs waaronder: De Sterke Mannen! Vier mannen tilden met hun wijsvingers een man met stoel en al op! Was het hypnose? Simpel alle aandacht en concentratie omhoog brengen, ook van de man op de stoel! sAvonds was er een dansoptreden van Bedouïen; een jongen, in prachtige gekleurde wijde hoepelrokken ‘bleef’ ronddraaien en viel niet om, erg indrukwekkend! Een Egyptische kookworkshop in het sterren resort gevolgd met andere yachties, Erg lekker en een zeer vrolijke kok! Lange wandelingen gemaakt naar de lokale pizzaria! De mannen zitten heerlijk aan hun waterpijpen te zuigen en zijn vrijpostig naar de vrouwen. En natuurlijk werken hun eigen vrouwen! Inmiddels wordt het Pasen en hebben we nog steeds geen cruisingpermit, Ed, zijn geduld wordt zwaar op de proef gesteld....... Leuk om mee te maken dat de Egyptenaren eerste paasdag niet vieren maar wel tweede paasdag dan gaat 'iedereen' naar de Nijl en hier in Port Galib naar de zee...eten lekker een gerookte vis, smaakt naar haring! Wij hebben ons paaseitje moeten missen want er was geen ‘ei’ te koop! Na veel diplomatiek aandringen van Ed, hebben wij en de anderen uiteindelijk de cruisingpermit gekregen. Eindelijk konden we om 10.45 de trossen gooien en hup weg wezen van hier voordat ze zich weer bedenken...... Op naar Abu Tig -120nm noordelijker, een nachtje doorzeilen!. En met een rif in het grootzeil en in de yankee stoven we, onder een schitterende sterrenhemel, richting ons voorlopige einddoel. Hurghada zeilden we aan bakboord voorbij en lieten het letterlijk ‘links’ liggen! De test van onze navigatie-kennis werd 's morgens bij het aanlopen van de Abu Tig marina bij El Gouna aardig op de proef gesteld want uiteraard lagen hier ook diverse riffen voor de ingang! Een zeer oosters ‘mini med’ sfeertje in de moderne marina met zeer behulpzame havenmeesters. Ze kwamen zelfs de was ophalen! Salaam Egypte! Van hieruit gaan we het achterland bezoeken o.a. Luxor, Cairo en een cruise over de Nijl maken!