SailingYacht Boléro - Meezeilen op een Swan59

Burma 2006-05-15/28

2006-06-08

Onze eerste chartertrip naar de zuidelijkste Burmeese eilanden, de Mergui archipel 15-28 mei 2006

Waarom naar Burma/Myanmar, of all places?
Via ons netwerk in Langkawi Malaisia kregen we contact met een nederlander, die in in New York woont en werkt.
Hij wilde graag, met een aantal bevriende relaties, een avontuurlijke zeiltrip maken naar een voor hem nog onbekend gebied. Hij dacht aan Burma.
Half mei kwam voor hem het beste uit. Dat het precies in de transitie van het seizoen zou vallen, maakte voor hem niet uit wanneer het nog verantwoord zou zijn.
Voor ons was de boodschap duidelijk en checkte bij de lokale charterbedrijven in Phuket of het verantwoord was om deze trip in mei te gaan ondernemen, geen problemen in mei.
Volgens onze geraadpleegde boeken werd het afgeraden om in juni en juli in dat gebied te varen vanwege de tropische regenbuien en de wind dus mei zou nog net kunnen.
Na veel over en weer contact zowel telefonisch als via e/mails, werd door Ed de zeilroute, op papier gezet. Onze chartergast wilde de zeiltrip van het begin tot het eind meemaken dus beginnen en eindigen in Phuket en naar Burma zeilen.
In de maand mei komt de swell/deining al meer vanuit het zuidwesten en kan er een uitbundige branding aan de westkust staan. Voor de gasten en hun bagage is het handiger om aan de zuid- of aan de oostkant van Phuket op te stappen.
De Burma-charterreizen worden normaal gesproken vanuit de grensplaats Ranong Thailand/Burma gestart, vanaf deze plaats vinden ook de visa runs plaats. Het ligt op twee nauticalmijl afstand van Kaw Thaung, de zuidelijkste grensplaats van Burma, ook wel Victoria point genoemd.
Voor iedere Burma zeiltrip mag je, met een speciale toestemming, één week in de archipel rondzeilen en komt er een toezichthouder van de regering aan boord die de hele week a/b blijft en het in de gaten houdt waar geankerd wordt. Een aantal eilanden zijn verboden militairgebied.

Nadat alle gasten hun ´natje en droogje´voorkeurslijst hadden gemaild, kon het samenstellen van de dagmenues beginnen. Tig kookboeken werden doorgespit wat resulteerde in zeer gevarieerde menues want de één heeft de voorkeur voor dit en de ander van dat! Wel pittig, niet pittig! Net als bij de wedstrijd IJmuiden/ Lissabon in 1998 met 8 bemanningsleden, zijn alle natjes en droogjes op papier gezet en van daaruit werd de boodschappenlijst samengesteld.
Voor 14 dagen; 5 gasten, 2 bemanningsleden en voor één week 1 gids, dat zijn 315 maaltijden! Met de informatie dat er op de eilanden helemaal niets te krijgen is en in Kaw Thaung heel summier. Wat een heerlijkheid dat er een vriezer, koeling, koelkast en een broodmachine a/b is!
Gelukkig is het heel goed te doen om in Phuket te fourageren met veel prachtige groente en fruitmarkten en een goed geoutieerde supermarkt.

Eindelijk was het dan zover, op 15 mei haalde Ed onze gasten van de luchthaven op en bracht een longtail-boot de gasten a/b. Een amerikaans echtpaar en een russin met een nederlandse partner,die we in Langkawi al ontmoet hadden.
Met onze gastheer-chartergast ging Ed de boot en bemanning uitklaren dat altijd een uurtje in beslag neemt want de Thaise authoriteiten zijn zeer strikt en daar kun je geen grapjes meemaken!
Het voelde helemaal goed zoals dat na ons eerste telefoongesprek ook al was geweest, we gaan ervoor.
De eerste dag rustig aan, zwemmen en lunchen in een naburig gelegen baai en daarna 15 nm naar het noorden. Het weerbericht gaf rustig weer voor de eerste dag aan dus bijna geen swell en konden we aan de westkant ankeren achter een eilandje voor Kata beach, onze eerste overnachtingsplek en ons welbekend.
Tijdens de eerste “happy hour” a/b, betrok de lucht en kregen we onze eerste “giga” tropische regenbui over ons heen. Wat zijn twee buiskappen toch handig!
Ondanks dat alles lokte het strand plus de restaurantjes de gasten naar de wal. Je moet al zoveel koken, ik trakteer jullie op een etentje, riep onze gastheer.
Boléro lag lekker, regenjasjes mee en na een droge landing, de volgende lading gasten ophalen. Weer een “giga” bui en Ed kreeg die vol over hem heen!
Zitten we heerlijk te eten met een zalig wijntje begint het door te waaien en heel hard te regenen. Met iewat gekromde tenen zaten we niet meer zo ontspannen maar het ankerlichtje, wat we ervan konden zien, bleef op dezelfde plaats.
Het was droog toen we weer in twee etappes naar de boot teruggingen, één gast was iets te traag en kreeg een golf over haar heen, kon zich niet meer staande houden, ging koppie onder en kwam proestend boven. Er stond nu inmiddels wel een branding. Gelukkig heeft ze zeebenen en is ze weliswaar een motorboot gewend.
Na een hoppelige nacht vertrokken we op tijd naar Ban Tap Lamu, een marinebasis 45 nm noordelijker en een beschutte ankerplek voor de ZW deining.
Heerlijk om weer echt te zeilen ondanks het grijze weer en de vele squals met 24 kn wind. De zee had qua kleur en golven noord-atlantische trekjes gekregen. De mannelijke gasten hadden het helemaal naar hun zin, de ene vrouwelijke onderging alles heel gedeisd terwijl bij de andere haar gezicht boekdelen sprak en het duidelijk niet naar haar zin had. Een kwestie van inslingeren want er werd niet gekotst.
De mannen genoten van de lunch en van het prima zeilweer. Twinkelende oogjes en helemaal in hun element.
Onze nieuwe ankerplek lag inderdaad zeer beschut en dat was wel zo plezierig want de wind wakkerde voor de tropische regenbuien behoorlijk aan wat de russische gast had doen besluiten om van boord te gaan. Ja maar dat kan zomaar niet. Je staat op de passagierslijst en we kunnen in Burma problemen krijgen want daar hebben ze al een passagierslijst met je naam erop. Drie weken voor aankomst moet de passagierslijst, copies van de paspoorten plus nog een aantal documten bij de burmeese immigratie op het buro liggen.
Ze had contacten genoeg in Phuket en ze zou het zelf wel regelen. Niet te vermurven. Haar vriend zou met haar meegaan en zich weer de volgende morgen om 05.30 melden. Bij de hele groep was het even slikken en Ed ging met de andere gasten van boord om hen af te zetten plus een hapje te eten want het zou voorlopg toch echt het laatste uitstapje op de wal kunnen zijn.
De admiraal bleef a/b want ze had al geroken dat er sommige groente aan het rottingsproces begonnen waren. Alle groente en fruit waren in kranten gewikkeld en lagen in bakken met gaten in de voormalige wasmachinekast. Toch te warm want de sla ging zonder uit te pakken overboord en dat had voor de eerste twee dagen op het menu gestaan tja.....toen werd er aan de wal gegeten! Er bleef nog genoeg over. Ook de 10 liter sinasappelsap die we de dag voor de reis geperst hadden en ondanks de koeling, ging overboord. Waarschijnlijk een slechte er tussen gezeten en geen convenseringsmiddel erin. In Langkawi kopen we de 5 liter sapjes als verse net geperste sap, nee er zit helemaal niets in..... dus toch!
Intussen lag Boléro heftig aan haar anker te trekken en zelfs hier waaide het nu pittig door. De wind kwam meer vanuit het noordwesten en stond pal in de baai. Van Ed en de gasten was nog niets te zien. Zij maakten hun eigen avontuur mee. De open hal waar zij zaten te eten lag precies in de wind. Tijdens de maaltijd waren ze, met iedere regenbui met stukjes en beetjes, naar de achterkant van de hal verhuisd met het gevaar voor eigen leven want zo nu en dan kwam er een tafel op hen af!
Zodra het droog was terug naar de boot want de beloofde toet stond al een poosje klaar, pavlonas met een heerlijke saus.
De gast stapte exact om 06.30 a/b en om 06.00 kozen we het ruime sop om de laaste 70nm naar Ranong te zeilen.
Een schitterende zeiltocht, prachtige luchten waar we sommige buien voorbleven of tussendoor zeilden en soms hadden ze ons te pakken. Ed straalde rust en vertrouwen uit tijdens de squals met 40kn wind erin. Bootsnelheid af en toe 11.5 knoop, echte aktie.
Squals zijn buien, die als het ware uit het bijna niets ontstaan. Soms zie je “bloemkool”wolken en soms lichtgrijze massa die binnen een halfuur pikzwarte luchten geeft en met de nodige windstoten. Die buien duren meestal een uur tot anderhalf uur en daarna is de wind weer bijna op. Dus genua in, genua uit- grootzeil laten vieren, grootzeil aan. Gemiddelde snelheid die dag 8.5 knoop! De “toad in the wall” ging erin als.....boterham met een gat- eitje erin- plak ham en kaas erop-rondje-p/z en bakken in de koekepan.
Via een nauwe doorgang tussen twee eilandjes waar 3 meter hoge stroom golven stonden richting Ranong/Kaw Thaung. Op 10nm afstand van Ranong lieten na een zeer voldane dag om 18.00 het anker vallen met rondom ons heen, zeer blije gasten waarvan de gastheer nog nooit zo fijn gezeild had! Onze vrouwelijke gast was helemaal ingeslingerd. Overal glinsterende oogjes.
Zodra we onder de kust waren, begon de mobiele telefoon te rinkelen. De dame, die van boord gestapt was, moest, of ze wilde of niet, weer in Ranong a/b. Haar contacten hadden haar verteld dat het onveranwoordelijk was geweest dat ze van boord gegaan was en zou zeker boot en bemanning in gevaar brengen wanneer zij niet a/b zou zijn wanneer de burmeese immigratiedienst en de agent a/b zou komen. Vragen; waar heb je die dame gelaten? Overboord gezet, vermoord, kwijtgeraakt, zouden heel reëel zijn want ze staat op de passagiers lijst dus een beetje benauwd was de schipper wel wanneer ze in Ranong Thailand niet a/b zou komen.
De volgende ochtend werd onze vijfde gast, waar Boléro ten anker voor Ranong lag, door een longtail-boot naar de boot gebracht. De schipper wilde niet met de dinghy naar de wal omdat de boot en bemanning al waren uitgeklaard en hij geen risico wilde lopen voor eventueele vragen. Inmiddels was het een komen en gaan van allerlei bootjes, van Ranong naar Kaw Thoung en visa versa. Afgeladen met mensen of andere waar. Dit is een bekende smokkelroute. Wij hebben niets gezien want alles ligt onder allerlei lappen en het goot van de regen.
Thailand en Burma hebben in ieder geval één ding gemeen: zowel aan de thaise en burmeese kant staan “tig” tempels en boeddha beelden, het goud straalt ons tegemoet.
In een dikke stroom en 5 meter diepte hield het anker voor Kaw Thaung, een intrigerend havenplaatsje.
Veel bedrijvigheid op de kant en Ed ging met de dinghy onze agent en de meneer van de immigratie ophalen, de laatst genoemde was tevreden want hij zag 5 passagiers en 2 crew a/b. De formaliteiten waren snel achter de rug, 1700 dollar lichter voor alle vereiste papieren en met onze paspoorten, werden ze weer naar de wal gebracht.
Ed kwam terug met onze vereiste gids. Zaw Zaw(uitspreken als So So), een zeer bescheiden, aardige jonge man van 31 en al 7 jaar werkzaam als gids. Na al die jaren eet hij nu wat de pot schaft en hij wilde alleen smorgens “mamma soup” met om de dag een rauw ei erop! Daar was met het inkopen al rekening meegehouden, de pakjes inclusief de noodles, pittige kruiden en saus waren a/b.
Een pak van mijn hart dat hij met de pot mee eet! Ik had de bui al zien hangen: iedere dag wat anders voor hem koken.
Drie gasten waren de wal aan het verkennen en kwamen met enthousiaste verhalen terug. Super vriendelijke behulpzame mensen, iedereen schoon en redelijk netjes gekleed alleen het straatbeeld doet wat verpauperd aan maar wat wil je na alweer een tropische regenbui, de derde van die dag! Zaw zaw hielp Ed bij het binnenhalen van het anker en het Burma avontuur kon beginnen!
Op naar het eiland Barwell, een verboden eiland maar bij de noordelijke baai werd het ankeren oogluikend toegestaan. Het lag in de wind dus al motorzeilend er naar toe. Een prachtige plek en in 15 meter geankerd. De zon kwam zelfs een beetje waterig door. Happy hour in de kuip en het diner binnen, dat was wel zo handig voor het geval dat het weer zou omslaan en dat gebeurde natuurlijk. Tijdens de nacht regen met de daarbijhorende pittige windvlagen en de volgende morgen stond er een vervelende swell.
Zeilend van Barwell naar Frost eiland(lag niet goed t.a.v. de wind) naar Pockok eiland. Er lagen vissersboten en het turquoise water lokte ons in het water. Er werd gezwommen en wasjes gedaan. Een praatje met de vissers gemaakt, een pak rijst en wat lekkere dingen gegeven, ze zagen er zo nat en verkleumd uit ondanks de temperatuur van de regen en de buitenlucht warm is.
Het eten voorbereid en nog even een dip in het water maken. De lucht was weer aan het betrekken en was nog niet a/b of het begon te waaien en weer lagen we aan lager wal! Ed had de motor al gestart want hij vond ons te dicht bij het koraal liggen, hij had het nog niet uitgesproken en opdat moment voelden/hoorden dat nare geluid dat het roer of de kiel wat raakte. Wat een rot geluid! Anker ophalen en wegwezen inmiddels een zeer vlagerig wind, regen en hoge golven, de wind was helemaal gedraaid. Pockok eiland werd nu Pokke eiland genoemd.
Het zicht werd heel slecht en het eiland wat de mannen in gedachte hadden, lag in de wind dus geen optie. Vol in de wind, 3 meter hoge golven en 2kn snelheid was het hoogste wat we konden bereiken en zeer slecht zicht. De gasten hielden zich prima, zaten onder de buiskap of lagen binnen terwijl de schipper en de gids probeerden koers te houden.
Gelukkig lag Middle eiland beschut en ver weg van het koraal in 17 meter water en achter ons 50 kg Bruce anker plus 80 meter ketting-13 mm dikte- uit. Kalm water.
Na een heerlijk ontspannen diner vroeg onze kooi in want wat zal het weer tijdens de nacht doen? Weer squals en buien over ons heen, twee triplijnen gebroken maar het anker hield zich goed ondanks 38 kn wind. De rest van de nacht ankerwacht gehouden en de gasten sliepen bijna allemaal door alles heen!
De rest van de week was het weer eigenlijk een beetje hetzelfde; vlagerig met veel wind plus tropische regenbuien. Soms een beetje blauw maar niet genoeg voor een zeilbroek(vrij vertaald naar een amerikaans gezegde).
Aktieve heerlijke zeiltochten langs verlaten, prachtige eilanden waar we af en toe een groep lokale vissers ´de Moken´ tegenkomen, die op hun vissersbootjes wonen en in hun eigen levensonderhoud voorzien. Wat overblijft van de visvangst ruilen of verkopen ze.
In één van de schitterende baaien hebben we, met de dinghy, 3 aan elkaar gebonden vissersschepen bezocht toen ze net als Boléro voor het weer op een beschutte ankerplaats schuilden. Op die schepen, 25 meter lang, wonen en leven soms tussen de 30 en 60 man. De communicatie ging met handen en voeten, een fles rum en een doos sigaren konden ze wel waarderen. Wij kregen drie mooie grote lobsters. Voor onze gasten was dit bezoek één van de hoogte punten. Eén van de gasten heeft de lobsters op amerikaanse wijze klaargemaakt en wij hebben ervan gesmuld, zo heerlijk vers.
De eilanden liggen ongeveer 15 mijl uit elkaar. Veel keuze mogelijkheden voor ankerplaatsen, een ieder met zijn of haar eigen charme.
De reden van het onstabiele weer was niet alleen de wisseling van het seizoen maar we zaten ook in het gebied waar de staart van de typhoon Chanchu passeerde. En werd het weer ons te gortig dan verzon onze gastheer-chartergast leuke spelletjes om zo onze geest te verzetten. Na 7 dagen rondzeilen weer aankomst bij Kaw Thaung en nu aan de wal de uitklaringsformaliteiten afwikkelen en kregen we onze paspoorten gelukkig weer terug.
Afscheidgenomen van onze zeer aardige, behulpzame gids en de twee gasten die al eerder van boord gegaan waren. Zij zag de zeiltocht naar Phuket niet zitten ondanks er weinig wind voorspeld was. En hij wilde haar niet alleen laten gaan.
Met de andere gasten en de bemanning een paar uur de stad in om wat lokale Burma indrukken op te doen.
Via één van de vele hulpvaardige kinderen werd al snel een pickup truck gevonden, die ons naar de meest interessante plekken bracht waaronder de vismarkt en een paar prachtige Boeddhische tempels. Een levendige handel floreert op straat; voor de mannen genotsmiddelen en make/up tegen de insecten voor de dames en dit alles aangeprezen door de lokale jeugd om zo een zakcentje te kunnen verdienen. Onze gast trakteert een paar kinderen, die hem behulpzaam waren, op een nassi maaltijd.
Om 15.00 uur vertrekken we uit Kaw Thaung richting de Surin eilanden weer terug in Thailand. Onderweg naar onze ankerplek liep de motor warm, op een noodgedwongen ankerplaats midden in het vaarwater, werd een afgebroken alternator/riem succesvol vervangen door een nieuwe en viel het anker een paar uur later op onze overnachtingsplek in het water.
Na een gezellige happy hour en een heerlijke pasta gingen we vroeg te kooi.
Op de motor en het grootzeil bij vaarden we een prachtige baai op één van de Surin eilanden binnen en pikten we een boei op en even later snorkelden we boven schitterend koraal en te midden van kleurrijke vissen.
sNachts een regenbui en daar bleef het bij. De volgende morgen weer vroeg op pad om op tijd bij de Similan eilanden aan te komen. Het laatste stuk hebben we heerlijk gezeild en de laatste squal over ons heen gehad, de lucht werd steeds blauwer naarmate de eilanden steeds dichterbij kwamen. Ook hier een snorkel hoogtepunt met heel veel kleurrijke vissen om ons heen en zelfs een morene schoot over de grond aan ons voorbij. Het koraal heeft wel veel schade door de tsunami opgelopen maar gelukkig groeit er al op veel plekken nieuw koraal dat is heerlijk om te zien.
Na het eten werd het besluit genomen om rond 00.00 richting Phuket te vertrekken en de aankomsttijd rond 10.00.
Een spiegelgladde zee en met vissersboten om haar heen, spoedde Boléro met bemanning en haar gasten naar het eindpunt van deze Burmareis.
Op tijd om de gasten en bemanning in te klaren. Inmiddels was de zon zo gaan schijnen dat de zonnetent opgezet kon worden! Een luie dag doorgebracht in een baai waar een lekker briesje stond en savonds van een heerlijk diner in het Evason genoten, een resort op Phuket.
De laatste dag van de reis was aangebroken en met nog 35nm te gaan op de motor richting het noorden naar Yachthaven, het eindpunt van deze trip.
Alle gasten waren weer a/b en de reis werd op een plekje in de Phang Nga baai met een toespraak,een glas champagne en een uitgebreide totzienslunch afgesloten.
Onze gastheer-chartergast memoreerde in zijn toespraak dat deze reis ondanks het weer volledig aan zijn verwachtingen voldaan heeft; avontuur, veel en prachtig zeilen, vakkundig zeemansschap, zijn favoriete gerechten en wijnen, gezelligheid met zijn vrienden en zelfs bruingeworden.

Bezochte eilanden in de Mergui archipel: Barwell-, Pockok-, Middle-, Great Swintan-, Lough Botough-,Mc Kenzie- en Tonque eiland aan de oostzijde van St.Mathew´s.