|
|
|
|
Regatta RMSIR 2005-11-18/26
28-12-2005
RMIR omgedoopt in Raja Muda Selangor International Regatta
De schitterende openingsceremonie nog op ons netvlies en de herinnering aan het bezoek van een heuse Sultan incl. zijn bewaking aan boord van Boléro ondanks een langdurige ‘giga’ tropische regenbui. De Sultan had op een Swan de wereld rondgezeild en was zeer geinteresseerd wat Ed hem zoal vertelde. Wat kost dat nou, een weekje charteren,vroeg hij. Ed: voor u een special prijsje! Een brede grijns verscheen op zijn gezicht.
Uitgezwaaid door Frans, Levie en Rhean van de Albatros, gooiden we rond 11.00 de trossen los om richting de mond van de noordelijke ingang van Port Klang te motoren waar de startlijn voor de eerste race lag.
Zelfs de grootste zeiljachten vielen in het niet met de inkomende- ,uitgaande en voor anker liggende containerschepen.
Race 1: Port Klang-Pankor 85nm
Onze 5 koppige bemanning bestond uit:
Pat, een Maleisische uit Penang en Mike, een Engelsman, zijn onze gasten. Mike had vroeger een Moody gehad en voelde zich niet helemaal op zijn gemak omdat hij een rugblessure had dus was hij blij dat hij kon zitten! Pat was helemaal groen maar gretig om alles te leren.
Michele, een australische, die al 12 jaar in Azië woont en als bootmakelaarster werkt. Heeft een eigen boot gehad maar die is tijdens de tsunami in Telaga gezonken, een triest verhaal. Zij had de RMIR in 1993 gezeild en was zeer gemotiveerd om het beste ervan te maken.
Ed en Carla, de schipper en de admiraal.
Een beetje onderbemand/bevrouwd maar we gaan ervoor!
De startprocedure was zeer verwarrend of miste we een navigator, ik denk het laatste. Er was een klasse uitgevallen en daar kwamen we te laat achter. Door de verrekijker zagen we dat opeens onze klassevlag gehesen werd, waren te ver van het startschip, stroom tegen en daardoor gingen we 10 minuten te laat over de startlijn. Niet getreurd, er staat een lekker briesje, een aan de windse koers, echt een Boléro koers en nog 83 mijl te gaan.
De boot speerde er lekker doorheen, we haalden binnen de kortste keren 8 schepen in en dat gaf een zalig gevoel, onze gasten glommen van alle kanten.
Na verloop van tijd was het wedstrijdveld uit elkaar gevallen, veel gingen richting de kust vanwege de stroom maar daar is het voor ons schip te ondiep dus wind blijven zoeken en richting zee, om op die manier vaart te blijven houden.
Er kwam een pikzwarte lucht aan - een sumatera – overstag - bui ontwijken - 25 kn wind – stortbui - onze gasten wit om de neus - emmertje erbij en na een uurtje zakten de wind en onze gasten een ervaring rijker. Ze hebben zich kranig gehouden.
In de loop van de nacht kakte de wind helemaal in maar gelukkig maakten we toch nog 3 knopen bootsnelheid over de grond. Opeens zomaar uit het niets, overal rode lichtjes om ons heen alsof die net aangestoken waren. Het was aardedonker, de maan achter een dik wolkendek en regenbuien. Linke soep! Overstag - afvallen - aan de wind - weer overstag, ze bleven dichterbij komen. Beslissing van de schipper:Motor starten - weg wezen - om het circus op tegenovergestelde koers ook te kunnen vermijden.
Na 15 minuten konden we opgelucht ademhalen en vervolgden ons koers naar Panchor.
Om 04.00 uur finishten op goed geluk want de lichten op finishboot gingen op in de lichtjes van het eiland, we hoorden gelukkig de toeter dus waren we gefinisht!
Het werd net licht toen we het anker in een prachtige baai lieten vallen. Een biertje als beloning en snel onze kooi in, onze gasten lagen al even onder zeil.
Terwijl we net aan wal stapten voor de prijsuitreiking, kwam er net een gemeen frontje over waarin veel wind en zware regenbuien zaten. Duidelijk merkbaar de overgangsperiode van het natte naar het droge seizoen. Het diner viel bijna letterlijk in het water maar dat deerde de pret totaal niet want er speelde een supergoeie oude ‘malay’ bluesband en veel beentjes gingen de rest van de avond natuurlijk van de vloer ondanks dat die wat glipperig aanvoelde.
Race 2 Pankor naar Penang 75nm
Deze keer hadden we de startprocedure goed doorgenomen, taken verdeeld, pat - de verrekijker, Michele - aftellen, Mike - controller, Ed achter het stuur en Carla voorop de punt.
Een spannende start en lagen als eerste van onze klasse - premier cruising. Niet gek! Dicht naar het eiland - weinig stroom – 1 meter onder de kiel – overstag - te laat gegaan - werden voorbij gezeild - bij de boei een voorrangsvoordeel maar toch te weinig. Alle boten weer richting het vaste land, Boléro niet, teveel diepgang dus weer wind gezocht en liepen 8 kn over de grond niet slecht met zo weinig wind, 10kn ware wind.
Mike voelde zich wat beter en stuurde met één oog op het kompas en het andere oog op een zeilboot voor ons. He Mike, kijk eens achter om! Je hebt je naam geschreven (grapje van Jaap Stengs, Ed zijn leermeester) Hij gaf snel het stuur weer aan Ed over.
Het werd een nacht van veel zeilwisselingen – spinnaker op, spinnaker weg – nr. 2 op, jammer dat de nr 1 in de container ligt! Ons geduld werd danig op de proef gesteld soms 0,0 wind. ‘Tig’ keer overstag voordat we over de finishlijn zeilden. Zie jij een het finish licht aan stuurboord? Ja, nee, jaaahhhhh! Pepperdepeppppp!
Nog een mijltje of 10 naar de nieuwe marina, vlakbij de hoofdstad George Town, gemotord en daar stond het ontvangstcomité klaar om de lijnen aan te pakken, heel even leek het erop dat we middenin de haven nog even vast kwamen te zitten.
Het ‘aankomst’ biertje smaakte errug lekker!
Penang!Wat een prachtig eiland en wat een sfeervolle hoofdstad, die omgeven is met historische en architectonische flair. Heerlijk om te zien dat de regering het heft in handen genomen heeft om de vervallen gebouwen te restaureren dat verschil is duidelijk zichtbaar met een jaar geleden toen we hier ook waren.
Een zeer goede keuze van de wedstrijdcommisie om hier een ‘layday’ te houden.
Wie zin had, kon het strand of de stad met de diversiteit aan chinese winkeltjes gaan verkennen. De hele fanatieke zeilers konden al hun overtollige bagage op de steiger zetten die door een grote motorboot mee naar Langkawi werd meegenomen. Andere zeilers wisselden hele strategies uit voor de volgende wedstrijden.
Aan het einde van de middag werden er ‘tri-shaw’races voor het havengebouw gehouden. De miniatuur ‘tri-shaws’ als prijzen waren zo mooi en de moeite waard om hieraan mee te doen- alhoewel sommige schippers hadden de puf niet om twee man/vrouw in een karretje achter de fiets over een parcours rond te moeten rijden zoals de onze! Aanmoedigen ligt meer in zijn lijn! En de dames? Die vonden het helemaal goed!
De tweede dag in Penang motorden de hele vloot richting het noorden waar de startlijn voor de havenwedstrijden lag. Het spiegelgladde water en de egaal grijze lucht duiden op; geen wind! En de vloot lag geduldig te wachten voor de startlijn, de uitstelvlag werd op de comitévoot gehesen en alle bemanningen zochten met hun ogen de hemel af om eventueele wolken te spotten die heel misschien wat wind in zich zou kunnen hebben zodat de race procedure kon gaan beginnen. Jammer, niet vandaag – de windgoden hadden een andere beslissing genomen en dwongen de race comité de wedstrijden af te gelasten.
Ok, terug naar de marina om ons voor te bereiden voor het galafeest en de prijsuitreiking in het East Oriental Hotel aan de buitenkant van George Town vlakbij het strand.
Een prachtige ambiance in aziatische sjeike stijl. Een uitgebreide selectie van het lekkerste voedsel, wat Penang kan bieden van alle specialiteiten restaurants in de stad, alles in authentieke voedselstalletjes uitgevent. Onze bordjes werden een paar keer extra opgeschept, zo lekker was het!
De RMSIR trophies stonden op het podium op een lange tafel uitgestald in afwachting voor de prijsuitreiking, smaakvolle en prachtige bloemdecoraties op de ronde tafels waaraan de deelnemers in spanning zaten te wachten op de dingen die zouden gaan komen. Eén ding gebeurde in ieder geval; een flinke bries stak op, dat beloofd wat voor morgen!
Race 3 Penang – Langkawi 60nm
De volgende morgen opnieuw vlak water en een grijze lucht. De weergoden hadden kennelijk hun eigen plan getrokken.
De startlijn werd uiteindelijk naar het noorden verplaatst in de hoop om wat meer constante wind op te vangen omdat de geplande startlijn middenin een gat lag waar totaal geen wind was.
De vloot volgde trouw het startschip zoals eendjes hun moedereend volgen. Na drie uur werd de uitstelvlag vervangen voor de wedstrijdprocedurevlag.
Enige uren later waren we nog maar een paar mijl verder van Penang en het zou vele uren later worden voordat het eiland en de stadslichten achter de horizon verdwenen zouden zijn.
Wij namen de tijd om van een 3gangen diner en een glas wijn te genieten, een goed idee voor het moraal van de bemanning hoog te houden, en waarom niet?
De meeste bemanningen kunnen hun boot zeilen met een heel klein beetje wind, het kost veel geduld en het vergt veel vaardigheid om de boot in dit zeer lichte weer te zeilen, voordeel pakken op stroom en getijden om zo koers te houden. Het was net niet nodig om het anker te laten vallen toen de wind uit de goede richting begon te waaien. Later hoorden we dat sommigen boten een 360 graden rondje hadden moeten maken.
Eindelijk wind! Yes! Zoals de wind aanwakkerde, zo werd ook de windhoek groter en eindelijk konden we de spinnaker hijsen. In een heldere nacht vol met sterren, zeilden wij de sterren van de hemel, moesten soms voor vissersboeien en vissersschepen uitwijken maar dat mocht de pret niet drukken. Alleen met een bos onverlichte bamboevlaggenstokken in 30 m diep water en zeker 15 m boven water en 10 cm dik, lukte dat niet want opeens zag ik de schaduwen hiervan onder het zeil vandaan komen en in ‘no time’ zeilden we er doorheen! Stilte…..we hoorden alleen het gekras op de romp. Opgelucht haalden we adem.
Net voor de finish haalden we nog een boot in en op de finishlijn versloegen we nog een andere boot, een spectaculaire finish! Dat was kicken!
Michele heeft zo nu en dan met open mond gekeken, hoe we die nacht met ons 2tjes de boothandelingen deden, zo op elkaar in gespeeld. Mag het na zoveel jaar.
Met de hele bemanning hebben we alles opgeruimd en geen schade gevaren, nou ja - waarschijnlijk een paar krasjes op de romp maar daar hebben we verf voor!
De ontvangst in de Royal Langkawi Yacht Club, onze thuisbasis en eindpunt van de regatta, was geweldig, de bar was de hele nacht open gebleven om de zeezoute en uitgewoonde bemanningsleden te begroeten. Langzaam vulde de bar zich en natuurlijk onder het genot van een biertje en bijna ontbijtje waren de discussies niet van lucht: over het weer, over de taktieken, over de frustraties van het nachtzeilen.
Gelukkig was er een ‘lay day’ in het verschiet voordat we aan de havenwedstrijden zouden beginnen dus doken we om 09.00 onze kooi in om van een welverdiende ‘nachtrust’ te gaan genieten!
De volgende dag waaide het 10knopen! Genoeg voor Boléro om te zeilen. Gelukkig kregen we 3 extra vrouwelijk bemanningsleden, die ietsiepietsie zeilervaring hadden. Ed was helemaal blij, benieuwd waarom? Ondanks het lichte weer, konden er twee wedstrijden gezeild worden. Onze bemanning was zeer onder de indruk dat er voor dit soort wedstrijden toch wel wat meer spierballen nodig zijn om Boléro optimaal te kunnen zeilen.
Voldaan gingen we weer onder spi over de finishlijn en waren heel blij dat we zo goed gevaren hadden.
Terug in de haven, een heerlijke douche en ons mooi maken voor het slotfeest!
En weer stonden er prachtige trophies uitgestald voor de prachtig geklede, succesvolle deelnemers. Boléro viel net buiten de prijzen maar dat mocht de pret niet drukken want onze gasten waren blij, zeer tevreden en voldaan. En dat is op zich al een prijs waard.
Aan alle tafels werd het lokale eten uitgeserveerd wat echt een tractatie was, geen lange rijen!
Een profesionele DJ bracht de beentjes van de vloer en natuurlijk sprongen er weer mensen in het zwembad alleen dit keer waren wij er niet bij. Heerlijk nog een afzakkertje a/b genomen en met het feestrumoer nog in onze oren, waren we snel onder zeil!
De volgende morgen onze gasten uitgezwaaid. Ze kwamen nog even terug om ons een heerlijke fles champagne te brengen, met de afspraak dat we die de volgende keer gaan openmaken. Dat beloofd wat goeds voor de toekomst!
|
|
|
|
|
|
|
